του Παναγιώτη Ταγκαλάκη

Σκηνοθεσία: Juan Antonio Bayona, Σενάριο: Sergio Sanchez, Maria Belon, Φωτογραφία: Oscar Faura, Μουσική: Fernando Velasquez, Πρωταγωνιστούν: Naomi Watts, Ewan McGregor, Tom Holland, Διάρκεια: 114', Διανομή: Village



Ο Χένρι, στέλεχος εταιρείας στην Ιαπωνία και η Μαρία, γιατρός που δεν ασκεί το επάγγελμά της προκειμένου να μεγαλώσει τα τρία τους παιδιά, Λούκας, Τόμας και Σιμόν, αποφασίζουν να περάσουν τις διακοπές των Χριστουγέννων σε ένα ειδυλλιακό θέρετρο της Ταϊλάνδης. Το πρωί της 26ης Δεκεμβρίου του 2006 τους βρίσκει να χαλαρώνουν στην πισίνα του πολυτελούς τους ξενοδοχείου, ώσπου βλέπουν με τα μάτια τους την συνταρακτικότερη φυσική καταστροφή της εποχής μας. Το τσουνάμι καταστρέφει ότι συναντήσει στο διάβα του, και η πενταμελής οικογένεια καλείται να επιβιώσει ανάμεσα στα ερείπια. Είναι, όμως, χωρισμένη στα δύο. Ο Χένρι με τον Σιμόν και τον  Τόμας αναζητούν τα άλλα δύο μέλη της οικογένειας, ενώ η Μαρία τραυματισμένη τριγυρνά απελπισμένα με το μεγάλο της γιο, Λούκας.

Η νέα ταινία του Χουάν Αντόνιο Μπαγιόνα αφηγείται την αληθινή ιστορία μιας ισπανικής οικογένειας που έζησε την κόλαση αυτής της πρωτοφανούς φυσικής καταστροφής. Επειδή, λοιπόν, η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, που μάλιστα είναι ακόμα νωπά στη μνήμη των περισσοτέρων, θα μπορούσε να αναγνωσθεί και ως μια ταινία μυθοπλασίας, με ντοκιμαντερίστικη ματιά, παρόλα αυτά. Πράγματι, σε τεχνικό επίπεδο, η ταινία είναι αρτιότατη. Οι εικόνες της φρίκης αποδίδονται στο ακέραιο και ο ανθρώπινος πόνος και οδυρμός σοκάρει και σε μερικά σημεία αποστρέφει τον θεατή. Επομένως, σε πρώτο επίπεδο, στα θετικά της ταινίας καταλογίζεται ότι επιτυγχάνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον του θεατή και να περιγράψει το χρονικό μιας πρόσφατης τραγωδίας.

Ας περάσουμε, τώρα, στην αφήγηση και τους χαρακτήρες της ταινίας. Έχουμε να σημειώσουμε ότι η ανάπτυξη και η περιγραφή των μεταξύ των μελών της οικογενείας σχέσεων είναι τουλάχιστον προσχηματική. Η εισαγωγική σεκάνς της ταινίας μας δείχνει την οικογένεια στο αεροπλάνο που τραντάζεται από κενά αέρος εν είδει προοικονομίας. Κατόπιν, ο Χένρι περιγράφει κάποιες ανησυχίες του για την τρέχουσα δουλειά του και ο φακός αναλώνεται σε κάποιες τυπικές, χαρούμενες, οικογενειακές στιγμές. Αυτά μέχρι να φτάσουμε στο κρίσιμο σημείο της αφήγησης.

Εν κατακλείδι, αποκτούμε την εντύπωση ότι η ταινία πιο πολύ παίρνει ως αφορμή την ιστορία της οικογένειας για να περιγράψει τα όσα συνέβησαν γενικά, κάνοντάς το φυσικά με ένα εξαιρετικό οπτικό αποτέλεσμα, και λιγότερο χρησιμοποιεί το πλαίσιο της ιστορίας για να «φωτίσει» τις συγκρούσεις  μεταξύ των χαρακτήρων.