Από  21 Φεβρουαρίου στο LOFT του BADMINTON

 

 

Μια σύγχρονη ελληνική μουσική παράσταση φιλοξενειται απο 21 Φεβρουαρίου και για λίγες εβδομάδες στο Loft του Θεάτρου Badminton. Το έργο παρουσιάζει τις παράλληλες ιστορίες δύο ζευγαριών από την αρχή της σχέσης τους μέχρι και σήμερα. Η παράσταση, σε κείμενο και σκηνοθεσία Μίνωα Θεοχάρη, με πολύ χιούμορ αλλά και μουσική από τη δεκαετία του ‘90 -στο μεγαλύτερο μέρος της-, πραγματεύεται τη σημερινή δυσκολία που μία ολόκληρη γενιά αντιμετωπίζει ως προς τη δέσμευση και τη συνύπαρξη που στην ουσία όμως είναι η βαθύτερή της ανάγκη. Μετά το λαμπερό και πετυχημένο «(Δε) Σε θέλω», που ολοκλήρωσε τις παραστάσεις του με το τέλος της χρονιάς, το 2014 υποδέχεται το «Σε θέλω δίπλα μου» από τις 21 Φεβρουαρίου στο Loft του Θεάτρου Badminton, κάθε Παρασκευή και Σάββατο, δίνοντας έτσι την ευκαιρία και σε νέους καλλιτέχνες να μας κάνουν να δούμε την ίδια –περίπου- ιστορία μέσα από τα δικά τους μάτια. Το Badminton με μεγάλη εμπειρία στις μεγαλύτερες ελληνικές και ξένες παραγωγές musical, φιλοξενεί φέτος στο Loft μία σύγχρονη ελληνική μουσική παράσταση και με ένα τρόπο μάς συστήνει μία καινούρια γενιά ηθοποιών και δημιουργών.

 

Τους τέσσερις πολύ αναγνωρίσιμους ήρωες ερμηνεύουν οι:

Δημήτρης Μακαλιάς, Μίνως Θεοχάρης, Αντιγόνη Ψυχράμη, Ελίζα Γεροντάκη

 

Πλήκτρα: Παύλος Καλτρουμίδης

 

Σκηνοθεσία – Κείμενο - Μουσική Επιμέλεια: Μίνως Θεοχάρης

Μουσική Διεύθυνση &  Ενορχήστρωση: Παύλος Καλτρουμίδης

Μουσική Διδασκαλία & Φωνητικός Σχεδιασμός: Χριστίνα Αργύρη

Σκηνικά: Κωνσταντίνα Σκεπετάρη

Ρούχα: Δήμος Κλιμενώφ

 

Επιμέλεια Κίνησης: Μανόλης Θεοδωράκης

 

 

 

 

 

 

 

 

της Ζέτας Καρασπήλιου

 

ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ 

 

Τέσσερις διαφορετικές γενιές ελλήνων εικαστικών συμμετέχουν με έργα τους στην έκθεση «Κρίσιμη Τέχνη-Τέχνη στην Κρίση», αντιπροσωπεύοντας διαφορετικές περιόδους της ελληνικής ιστορικής πραγματικότητας. Η Άννα Κινδύνη, ο Βλάσσης Κανιάρης, ο Γιάννης Ψυχοπαίδης και ο Δημήτρης Κατσούδας κάνουν διάλογο μεταξύ τους αλλά και με το κοινό, εστιάζοντας σε σημαντικές στιγμές και εποχές του παρελθόντος και του παροντος. Η κατοχή, ο εμφύλιος, η μετανάστευση, η δικτατορία, η μεταπολίτευση, η Διασπορά και η πολυπολιτισμικότητα, απο τη μια πλευρά, η κρίση, η ανεργία, οι νεόπτωχοι και οι αστέγοι, απο την άλλη, είναι μερικά απο τα σημαντικά και επίκαιρα ζητήματα που θέτουν οι 4 δημιούργοι στα έργα της έκθεσης.  

 

 

Η έκθεση εγκαινιάστηκε  στη Δημοτική Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων στο Μεταξουργείο στις  6 Φεβρουαρίου και θα διαρκέσει έως τις  7 Μαρτίου.

της Ζέτας Καρασπήλιου

 

Στη Ουάσινγκτον παρουσιάζεται η λάμψη του Βυζαντίου έως 2 Μαρτίου μέσα απο τα εκθέματα της έκθεσης υπό τον τίτλο Ουρανός και Γη. Η Τέχνη του Βυζαντίου από τις Ελληνικές συλλογές.

 

Η έκθεση καλύπτει την πρώιμη, μέση και ύστερη περίοδο του Βυζαντίου, όπως αυτές αποτυπώνονται στον ελλαδικό χώρο, από τον 4ο έως τον 15ο αιώνα, παρουσιάζοντας ένα πλούσιο απόθεμα από σπάνιες επιγραφικές και νομισματικές μαρτυρίες, χειρόγραφους κώδικες, γλυπτά, αρχιτεκτονικά στοιχεία, μωσαϊκά δάπεδα, ψηφιδωτά, τοιχογραφίες και φορητές εικόνες, έργα μικροτεχνίας, και κεραμικής, βαρύτιμα υφάσματα και οτιδήποτε άλλο επιτρέπει στους επισκέπτες να σχηματίσουν μια πληρέστερη εικόνα για το βυζαντινό πολιτισμό. 

 

Κατά κύριο λόγο το υλικό αυτό προέρχεται από ελληνικές μουσειακές συλλογές, μεγάλο μέρος του οποίου δεν έχει έως τώρα παρουσιαστεί στο εξωτερικό, ενώ παράλληλα εκτίθενται άγνωστα μέχρι σήμερα νέα ανασκαφικά ευρήματα από όλο τον ελλαδικό χώρο. 

 

Αρθρωμένη σε έναν χρονολογικό καμβά παρουσιάζει, παράλληλα με την κεντρική εκθεσιακή αφήγηση, ορισμένους ιδιαίτερου ενδιαφέροντος θεματικούς κύκλους, όπως τη διττή αντιμετώπιση της αρχαίας ελληνικής τέχνης από τον χριστιανικό βυζαντινό κόσμο και την αποτύπωσή της στη βυζαντινή τέχνη, το ρόλο της αρχαιοελληνικής γραμματείας στην παιδεία, την κωδικοποίηση και εξέλιξη της υστερορωμαϊκής νομοθεσίας, τις έμφυλες ταυτότητες και την θέση της γυναίκας, την οικογενειακή ζωή, τις αντιλήψεις για την υγεία, τη μαγεία, τη γέννηση και τον θάνατο. Παρούσες σε όλη τη διαδρομή της έκθεσης είναι δύο καθοριστικές παράμετροι για τη φυσιογνωμία του βυζαντινού πολιτισμού: η ελληνική γλώσσα, δημώδης και λόγια και ο διαρκής διάλογος των δύο βασικών θεσμικών πόλων του βυζαντινού κράτους, της αυτοκρατορικής εξουσίας και της εκκλησίας.